» گرت عيون علي ابهاي المسيه  » نحبكم يا أهل بيت الرساله  » چا وين المهدي الننتظره  » موسی ابن جعفر گضه ابلوعة السم  » الكاظميه يعني راهب ما ينام  » الكاظم شال ابوه وگلبه مالوم  » یا دمعة عيني الهماله  » جعفر الصادق گضه ابسم الغدر  » يبو محمد عرفتك گاضي الحاجات  » الليله نزلت روسها العترة الأمجاد  

  
  • أضف الموضوع


  • الشاعر الأديب الحاج جابر الكاظمي - 03/12/2009م - 2:12 م | عدد القراء: 18123



     

    (البحر الطويل)

    يــــا دفـــان جــســم حسين          راس حـــســـين چــا وينه

    لـــو تــــنـدل مــچــانه وين          گــــوم ويــــانــه دلـــيـــنه

    * * *

    يــــا دفــــان اريــد اوصيك          مــــن تـــدفــن أبـــو الـيمه

    ابــهـــيده نــــزله ابــگـبره          ولــــم اوصـــال كل جسمه

    يــــا دفــــان لتـــغــــســــله          تراهــــو امــغــسل ابــدمه

    وسّــــع بــــاللحـــد المچان

    ورش المــــاي عـــالتربان          تراهــــو منـــذبح عطشان

    وگــــله زيـــنـــب اتــناديك          بـــــس الحـــــرم ظـــلــينه

    * * *

    يـــا دفــــان جســـم حـسين          مـــن اتـــنـــزله ابـــگـبره

    ابــهــيده بــــالـــدفــن وياه          وخــــل ايــــدك حـدر ظهره

    تــــراهوا امـهشمه ظلوعه          والــخـــيل اسحگت صدره

    وســـعـــه للّحــــد وســــعه

    ولا تلـــچـــم كـــسر ظــلعه          وسهم البــــالچـــبـد طـلعه

    خــــوفي تـــلـــچم صــوابه          واليـــــاذيـــه يـــاذيـــنـــــه

    * * *

    يـــا دفــــان اخـــذ گـــلبــي          واحـــفـــر بــــالـگلب لحده

    وخـــــل افـــرش اله چبدي          وابــــوســــط الـچبد وسده

    ولــو ما يـــنگـــطع راســه          افـــــرش مـهـــجـتي لخده

    لاچــــن يــــا وسـف ذبحوه

    وراســه من الجسد فصلوه          وبــــراس الـــرمـح شالوه

    ومــــا نــــدري بــعد لاوين          رايــــد هــــالـــدهــر بــينه

    * * *

    يــــا دفـــــان بـــالله عــليك          ريّـــض وخــذ مني الروح

    افــــرشـــها عــــلى الـغبره          وبــيــها وســـّد المـــذبوح

    ادفـن جسمه عوف الراس          راســـه ويـانه راح ايروح

    صــــاحت والدمع مسچوب

    راسه اتعيّــــن بـــيا صوب          ذاك اعله الـرمح منصوب

    اظــــن ويــانه راح ايروح          يحـــمـــيـــــنه ويـــبــارينه

    * * *

    اتـــمـــنه الـــي روحـيــــن          وانــــطــيــهن لبــــو اليـمه

    وحـــده اتظلل اعله الراس          وحـــــده اتـــظــلل لجسمه

    لاچـــــن مـــا بــگت عندي          ولا روح التـــظــــل يـــمـه

    روحــي ابـفـــرگته غـــابت

    ابـــســهم النــايبه انصابت          وعـــيـني ويه الدمع ذابت

    حــــاربـــني الـــدهر وسفه          وعلــــيّه جــــارت ســنينه

    * * *

    يـــا دفــــان بــعد اوصـــيك          جســـمـــه لمــــن اتـواريه

    ادفــــن طـــفــله عـــبد الله          يـــمـه ابـــفــد گــبر خــليه

    تدري بالسهم مصـــيـــوب          وصـــواب الــســـهم ماذيه

    عــبـــد الله ابــسهم مذبوح

    وهاي امـــه الـرباب تنوح          ويـــانه يـــســـيـــره تروح

    وگـلــه يــــا بــعــد بـــيــتي          تـــســـلــبـــنه يــــوالــيـنه

    * * *

    يــــا دفــــان بـــالله عـــليك          اريــــد ويـــــاه اتــــعـاتـب

    واگــــلــه الخيــــم حرگوها          وراحــــت بــالــيسر زينب

    ونـــيـــران الخـــيـم لليــوم          ظــــلـت بــــالگلب تـــلهب

    واگـــله الـــحرم مــصيوبه

    والايتــــام مــــرعـــوبـــــه          وزيــــنــب مشت مغصوبه

    واگــــلــه يـــسروا رمــــله          وربـــاب وليــــله وسـكينه

    * * *


    طهران / 1986 م

    موقع القصائد الولائية © 2004 - 2013